Dağa 3000 metre tırmandıktan sonra yapılan keşif şaşırttı... Bilim insanları son üç milyar yılda sadece 4 kez uçan gizemli bir canlı buldu

Bilim insanlarının, ilk toplama alanları olan 3.050 metre yükseklikteki Afriski dağında yapılan keşif şaşkına çevirdi. Ne yazık ki, orada bulundukları süre boyunca yağmur yağdı ve uçuş önleme tuzaklarını işe yaramaz hale getirdi. Neredeyse hiç uçuşmayan böcek olduğundan, çalıların arasında saklanan her şeyi yakalamak için güçlü ağlar kullanarak, her zamankinden çok daha fazla süpürme yapmak zorunda kaldılar. GİZEMLİ SİNEĞİN CİNSİNİ KEŞFETTİLERToplama işleminin ikinci gününde Muller, daha önce yüksek rakımlı bölgelerde gördüğü kanatsız bir tür güve olduğunu varsaydığı şeyi yakaladı. "Onu aparatın içine çektim ve bir toplama şişesine attım" diye anımsıyor. Ancak o akşam daha yakından incelendiğinde bunun bir sinek olduğu açıkça görüldü. “Uçuş sırasında ironik bir şekilde kullanılan dengeleme organları ve yular denilen şeye ve kısa, küçük kanatlara sahipti. Kafanın da bir sineğe ait olduğu açıkça görülüyor.” dedi. Güney Afrika Biyoçeşitlilik Sıcak Noktalarında Tozlaşan Diptera Çeşitliliği projesinin bir parçası olan iki bilim insanı, sahaya bir mikroskop götürmüş ve böylece o akşam gizemli sineğin cinsini tam olarak tespit edebilmişlerdi. 51 ÖRNEĞİ AYNI GÜN YAKALADILARİlginç bir şekilde, Atherimorpha latipennis'in 51 erkek örneğini aynı gün yakalamışlardı ve kanıtlar, buldukları dişinin aynı türe ait olduğunu gösteriyordu. Midgley, "Bir türün yalnızca dişisinin uçamayan olması duyulmamış bir şey değil. Fakat bu sineğin bırakın cinsini, ailesinde bile örnek yoktu." İkili, emin olmak için Midgley'in, türün referans koleksiyonunu barındıran Pietermaritzburg'daki KwaZulu-Natal Müzesi'ndeki üssüne dönene kadar beklemeleri gerektiğini fark etti. Örnek güvenli bir şekilde saklandıktan sonra, önümüzdeki iki hafta boyunca Lesoto'daki altı alanı daha ziyaret ettiler ve bu süreçte bilim için yeni olan en az bir türü belirlediler. "AYIRT EDİCİ ÖZELLİKLERİNİ VURGULADILAR"Eve döndüğünde Midgley, bodur kanatları olan uçamayan sineğin gerçekten de dişi bir A. latipennis olduğunu doğrulayabildi. Dişinin tuhaf morfolojisine rağmen ağız parçaları ve antenler topladıkları erkeklerle neredeyse aynıydı. "Cins üzerinde çalışan son uzmanlar, bunların ayırt edici özellikler olduğunu vurguladılar ve biz de doğru türe sahip olduğumuzun oldukça açık olduğunu hissettik" diyor. Ellerindeki tek numuneye zarar vereceği için DNA analizi için numune almamaya karar verdiler. Araştırmada yer almayan Kaliforniya Gıda ve Tarım Bakanlığı'ndan kıdemli dipterolog Martin Hauser şunları söylüyor. "SON ÜÇ MİLYAR YILDA YALNIZCA 4 KEZ UÇTU" "Aktif uçuş son üç milyar yılda yalnızca dört kez gerçekleşti, dolayısıyla bir türün yeteneğini kaybetmesi her zaman ilginçtir. Uçamayan türler bulmak çok da şaşırtıcı değil. Ancak bir ailede ilk uçamama vakasının bildirilmesi dikkate değerdir.” dedi. A. latipennis'in yaşam döngüsü hakkında hiçbir şey bilinmediğinden, bilim adamları dişinin neden uçma yeteneğini kaybettiğine dair yalnızca bilinçli tahminlerde bulunabildiler. Uçmanın birçok faydası vardır: Yürümekten çok daha hızlıdır (özellikle 0,5 cm uzunluğunda bacaklarınız varsa) ve yırtıcı hayvanlardan kaçmanızı sağlar. "ÇOK FAZLA ENERJİ TÜKETİYORLAR"Midgley, "Fakat uçuş aynı zamanda maliyetlidir. Kanat geliştirmeniz gerekiyor ve bu, yürümekten çok daha fazla enerji tüketiyor." dedi. Birçok türde bu maliyet-fayda analizi erkekler ve dişiler için farklı olabilir çünkü düzinelerce dişiyle çiftleşmek için yalnızca bir erkeğe ihtiyacınız vardır. Hauser, "Erkekler için etrafta uçmaya ve dişiler için daha geniş bir alanı arayabilmeye değer. Uçarken kuşlara ve diğer yırtıcı hayvanlara maruz kalsalar ve dağdan uçup dişilerin bulunmadığı sıcak bir vadiye düşme riski olsa bile." dedi. "EVRİM BU ŞEKİLDE İŞLEMEZ"Midgley, özellikle de uçuşun o kadar faydalı olmadığı ormanlar ve mağaralar gibi yerlerde, daha fazla türün uçamayan dişilere sahip olmasının muhtemelen mantıklı olacağını ekliyor. “Fakat evrim bu şekilde işlemez. Her zaman rastgele bir genetik mutasyonla başlamak zorundadır ve oradan seçilim meydana gelir. Bu yüzden bunun gerçekleştiğini tam olarak göremiyorsunuz.” dedi. Uçma yeteneğini kaybedenler yalnızca böcekler değildir. Genel fikir birliği, devekuşları, kivi ve emus gibi düz göğüs kemiklerine sahip uçamayan kuşlar olan ratitlerin, dinozorların neslinin tükenmesinden sonra karasal yaşam alanlarına yayıldığı yönünde. SÜPER ÇEVİK DEĞİLLER Onları avlayacak kadar büyük yırtıcı hayvanlar yoktu, dolayısıyla kaçmanın daha az faydası vardı. Daha da ilginç olan penguenler kanatlarını hâlâ "uçmak" için kullanıyorlar, ama sadece suda uçuyorlar. Burada uçuş kaybı muhtemelen tam teşekküllü kanatların suda hareket etmekte etkili olmamasından kaynaklandı. Uçma yeteneğini korumanın maliyetinin artmasıyla ilgiliydi. Midgley, martıların havada ve suda "uçabildiğine" dikkat çekiyor. “İkisinde de iyiler ama yüzmede penguenler kadar iyi değiller ve süper çevik uçucular da değiller.” BÜYÜK RESMİN ANLAŞILMASINA YARDIMCIMidgley, Lesotho'da uçamayan dişi sineğin keşfinin büyük resmi anlamamıza yardımcı olduğuna inanıyor. "Yayılım alanı kısıtlı türlerin morfolojisini anlamak, onların çevredeki değişikliklere nasıl tepki vereceğini tahmin etmemize yardımcı oluyor. Eğer sadece erkeğini bilseydik, bunu iklim değişikliğine tepki olarak kolaylıkla hareket edebilen bir tür olarak yorumlayabilirdik. Durumun böyle olmadığını bilmek, nesli tükenmekte olan bir ekosistemi korumamıza yardımcı olabilir." dedi. Hauser de aynı fikirde: "Evrimle ilgili daha büyük soruları incelediğimizde, hipotezleri ortaya çıkarmak ve test etmek için bunun gibi örneklere ihtiyacımız var. Birçok tuğladan yapılmış bir ev gibi, her bir tuğla çok önemli değildir. Ama tuğlalar olmasaydı bir evin olmazdı.”