Güneş sisteminin içerisinde gizleniyordu... Bilim insanlarının araştırması sonucu 3'ü de ifşa edildi. Kim bilir içeride daha neler var

Güneş sisteminin içerisinde göz önünde gizlenen üç uydu, bilim insanları tarafından keşfedildi. Yapılan araştırmanın sonucunda 3'ü de ifşa edildi. Bulunan bu üç uydu, güneş sistemimizdeki en uzak gezegenleri olan Uranüs ve Neptün'ün yörüngesinde bulundu. Uluslararası Astronomi Birliği'nin Küçük Gezegen Merkezi Cuma günü yaptığı açıklamada, bu keşfin bu gezegenlerin uydularının nihai sayısını sırasıyla 28 ve 16'ya çıkardığını duyurdu. YENİ KEŞFEDİLEN 3 UYDUCarnegie Bilim Enstitüsü'nden gökbilimci Scott S. Sheppard, yaptığı açıklamada, "Yeni keşfedilen üç uydu, bu iki buz devi gezegenin etrafında yer tabanlı teleskoplar kullanılarak şimdiye kadar bulunan en sönük uydulardır. Bu kadar soluk nesneleri ortaya çıkarmak özel görüntü işlemeyi gerektirdi." dedi. HER 680 GÜNDE BİR DÖNERUranüs'ün yeni ayına şimdilik S/2023 U1 adı verildi, ancak tıpkı Uranüs'ün diğer uyduları gibi Shakespeare'in oyunlarından birindeki bir karakterin adıyla yeniden adlandırılacak. Yaklaşık 5 mil çapındadır ve gezegeninin etrafında her 680 günde bir döner. BÜYÜK FARKLILIKLAR GÖSTERİRUranüs, Güneş'ten yedinci gezegendir ve uydularının boyutu, bileşimi ve yüzey özellikleri bakımından büyük farklılıklar gösterir. Bu aylar özelliklerine göre iki ana gruba ayrılır: İç aylar ve dış aylar. Başlıca uyduları Miranda, Ariel, Umbriel, Titania ve Oberon'dur. Uranüs'ün diğer uyduları şekil ve yörünge açısından daha düzensizdir ve Caliban, Sycorax, Juliet, Cordelia, Ophelia, Puck ve Mab'ı içerir. YENİDEN ADLANDIRILACAKGüneşten sekizinci gezegen olan Neptün'ün de çeşitli uyduları vardır; bunların en büyüğü güneş sistemindeki yedinci en büyük ay olan Triton'dur. Diğer uyduları Proteus, Larissa, Galatea ve Despina'dır. Neptün'ün uydularının çoğunun, güneş sistemimizin kenarındaki Kuiper Kuşağı'ndan gelen ve Neptün'ün yerçekimine yakalanan nesneler olduğu düşünülüyor. Neptün'ün iki yeni uydusu S/2002 N5 ve S/2021 N1 olarak adlandırıldı ancak aynı zamanda Yunan efsanesindeki Nereid deniz tanrıçalarının adıyla da yeniden adlandırılacak. S/2002 N5'in çapı yaklaşık 15 mil, S/2021 N1'in çapı ise yaklaşık 9 mil. BENZER YÖRÜNGELERE SAHİPYeni ayların üçünün de gezegenleri etrafında uzak, çarpık ve oval şekilli yörüngeleri var; bu da onların da erken güneş sistemi sırasında gezegenlerinin yörüngelerine yakalanan asteroitler veya enkaz yığınları olabileceğini düşündürüyor. Yeni ayların aynı zamanda gezegenlerindeki diğer küçük uydularla benzer yörüngelere sahip olduğu da tespit edildi; bu da bunların, eski kuyruklu yıldızlar veya asteroitler ile çarpışmalar sonucunda uzun zaman önce ayrılan aynı proto-ayın parçaları olabileceğini gösteriyor. DEV GEZEGENLERLE BENZER POPÜLASYONSheppard, "Yan tarafı eğik olan Uranüs'ün bile Güneşimizin etrafında dönen diğer dev gezegenlerle benzer bir ay popülasyonu var. Ve büyük olasılıkla uzak Kuiper Kuşağı nesnesi Triton'u (Plüton'dan daha büyük, buz açısından zengin bir cisim) yakalayan Neptün'ün, ay sistemini bozabilecek bir olay, komşularına benzer görünen dış ayları var." dedi. VERİLER KULLANILDIYeni Uranüs ayı, 4 Kasım 2023'te Carnegie Science'ın Şili'deki Las Campanas Gözlemevi'ndeki Magellan teleskoplarını kullanarak Sheppard tarafından gözetlendi; Neptün ayları ise ilk kez Eylül 2021'de Magellan teleskopu ve Subaru teleskopu kullanılarak tespit edildi. Bu ayların varlığını doğrulamak için takip gözlemleri ve önceki gözlemlerden elde edilen veriler kullanıldı. BİRÇOK FOTOĞRAF GEREKTİRDİSheppard, "S/2002 N5'in Neptün etrafındaki yörüngesi 2021, 2022 ve 2023 gözlemleri kullanılarak belirlendikten sonra, 2003 yılında Neptün'ün yakınında tespit edilen ancak gezegenin yörüngesinde olduğu doğrulanamadan kaybolan bir nesneye kadar takip edildi." dedi. Bu uyduları tespit etmek, bir dizi gece boyunca birkaç saat boyunca çekilen uzun pozlamalı birçok fotoğraf gerektirdi. "BUGÜNKÜ HALLERİNE NASIL GELDİLER"Sheppard, "Aylar, arka plandaki yıldızlara ve galaksilere göre yalnızca birkaç dakika içinde hareket ettiğinden, tek uzun pozlama, hareketli nesnelerin derin görüntülerini yakalamak için ideal değildir. Bu çoklu pozlamaların bir araya getirilmesiyle, yıldızlar ve galaksiler arkalarında izlerle birlikte ortaya çıkıyor ve ana gezegene benzer hareket halindeki nesneler nokta kaynakları olarak görülerek görüntülerdeki arka plan gürültüsünün arkasından ayları ortaya çıkaracak." dedi. Sheppard ve gökbilimci arkadaşları, bu ayların güneş sisteminin ilk dönemlerini ve gezegenlerin ve uydularının nasıl bugünkü haline geldiğini açıklamaya yardımcı olabileceğini umuyorlar.