Arkadaş alem buysa kral sen misin; söyle bana kaç "mafya leşin" var
O onlarca kişinin öldüğü büyük bombalama olayına kadar, “alemin düzeni” tıkır tıkır çalışıyordu.
Ülkeyi baştan sonra “Millî ve Yerli”, paralel düzen ele geçirmiş.
Yeni bir “alem düzeni” bu…
“Yerli ve Millî Sopranolar” ülkeyi baştan sona haraca bağlamış. .
İş insanları, siyasiler, sporcular, sinemacılar,…
Mahalle bakkalları, eğlence mekânları, spor sahaları ele geçirilmiş…
Meşru düzenin bütün kaleleri de tek yıkılmış, kurumları ele geçirilmiş…
Koskoca şehirler, koskoca ülke resmen mafyanın, yeraltı dünyasının eline geçmiş.
POLİS VE YARGI ÇÜRÜMÜŞ, MAHALLE “WAGNER’LERİ” DÖNEMİ AÇILMIŞ
Artık alemin kralı onlar…
Bir telefon, bir ziyaret, küçücük bir işaret…
Sıradan insanların bacakları titremeye, cepleri boşalmaya başlıyor.
Devlet kendi resmî vergisini alıyor…
Mafya kendi vergisini…
Polis ve yargı ise içten ve dıştan, her tarafından çürümüş…
Lime lime dökülüyor.
Mafya devletin yerini almış, neredeyse devletin “Wagner’lerine”, gayri resmî, üniformasız polis ve ordusuna dönüşmüş.
Siyasetçi devletten çalıyor, mafyanın verdiğini de bonus olarak yan cebine koyuyor…
İşte o büyük bombalama olayının yaşandığı gün ülkenin hali buydu…
SAKIN YÜREĞİNİZ HOPLAMASIN ANLATTIĞIM YER TÜRKİYE DEĞİL
Hangi ülke mi?
1980’ler sonu, 1990’lar başı Hindistan burası…
Sonra hiç beklenmeyen bir şey oluyor.
Polis içinden birkaç kişi, “Bu iş böyle olmaz” diyor.
Anlattığım olayları, Netflix’te üç hafta önce gösterime sokulan çok ilginç bir belgeselden aktarıyorum…
Adı “Mumbai Mafia…”
Eski adıyla “Bombay Mafyası” yani…
Polis birkaç mafya elebaşısını yakalasa, üç gün sonra siyasetçilerden gelen baskıyla serbest bırakıyor.
Üstelik mahkeme kapılarından çıkarken polislerle alay ediyorlar…
Dünyanın en büyük sinema üretim merkezlerinden biri olan Bollywood’un ve koskoca Mumbai şehrinin hali buydu işte…
Evet, sonra bir şeyler oluyor…
NİHAYET POLİS İÇİNDE BAZILARI “BU İŞ BÖYLE GİTMEZ” DİYOR
Polis içinden bazı “devlete sadık” şefler, “Bu böyle gitmez” diyorlar…
Birden ortaya, 1970’lerin Hollywood kahramanı “Kirli Harry’ler” çıkmaya başlıyor.
Yani “infazcı polisler…”
Taktik değişiyor…
Mafya elebaşılarını canlı ele geçirmek yerine buldukları yerde öldürüyorlar.
Üstelik bunu öyle gizli, “Gladio” tarzı operasyonlarla yapmıyorlar.
REKOR 112 “MAFYA LEŞİ” OLAN POLİS ŞEFİNDE
Vurdukları mafya elemanlarının başında ellerinde tabancalarla poz veriyorlar.
Her polis vurduğu mafya elemanı sayısı ile övünüyor.
Biri, “Benim 54 leşim var” derken, öteki bir sonraki operasyonla onu geçiyor…
112 mafya mensubu öldürdüğünü söyleyen polisler çıkıyor.
Medyadan büyük destek alıyorlar. Manşetler bu infazcı polis şeflerinizden artık.
Vurdukları adam sayısı ile birlikte “kahramanlık rütbeleri” yükseliyor, görünmeyen apoletlerin sayısı artıyor.
Ve sonunda mafyayı resmen sindiriyorlar.
En büyük mafya şefleri ya öldürülüyor ya da Hindistan’ı terk etmek zorunda kalıyorlar.
1200’e yakın mafya mensubunun öldürüldüğü açıklanıyor…
İnfazcı polisler artık kamuoyunun ve medyanın kralıdır.
BÖYLE BİR İNFAZ İÇİN GEREKLİ TEK ŞEY ŞUDUR
İşte tam o sırada yeni bir şey daha oluyor.
Time dergisinin Hindistan muhabiri bu olaya el atıyor…
Kafasındaki soru şudur:
“Nasıl oluyor da ellerinde sadece tabanca ile poz verene bu polisler, eli kalaşnikoflu mafya elemanlarını bu kadar kolay öldürebiliyor?"
Polisin önde gelen şeflerinden biri ile bir de mülakat yapıyor.
Polis şefi şunu söylüyor:
“Böyle bir infazı gerçekleştirmek için gerekli tek şey şudur: Bunu halkın iyiliği için yaptığınıza kendinizi ikna edeceksiniz…”
İşte böyle diyor ve devam ediyor:
“Bu insanları asayişe kavuşturdum. Evet, gururluyum…”
YAVAŞ YAVAŞ ANLAŞILIYOR Kİ BU İŞTE BİR TUHAFLIK VAR
Ve yavaş yavaş anlaşılıyor ki, infazcı polislerin yaptığı infazların bazıları sahte…
Bu arada mafyayla ilişkisi olmayan onlarca iş insanı öldürülmüş.
Ama yarattıkları dehşet iklimi o kadar büyük ki, alemin en en kral mafya babaları bile korkusundan Dubai, Portekiz, Tayland gibi ülkelere sığınmış.
Tabii kafalar karışıyor.
Medyada hava tersine dönüyor.
Dünün kahramanları bugünün kriminalleri haline dönüşüyor.
"SİYASETÇİLER VE AMİRLER İNSANI KULLANIP ATIYOR"
Bugün geldiğimiz noktada durum şöyle:
Filmde bu polislerden biri şu an yaşadığı düş kırıklığını şöyle anlatıyor:
“Benim kimliğim bu milletin asayişi için yaptıklarımdan geliyor. Ama siyasetçiler ve amirler insanı kullanıp atıyorlar…”
NEDENSE AKLIMA SİLİVRİ POLİS, SAVCI VE HAKİMLERİ GELDİ
Film bittiğinde aklıma yakın geçmişimizin acımasız Silivri aktörleri geldi.
Tabii onların durumu filmde anlatılan polislere hiç uymuyor.
O polisler mafyaya savaş açtıklarını düşünüyorlardı.
Silivri’dekiler ise resmen devleti kendi misyonları ve inançları doğrultusunda teslim almak için harekete geçmişti.
Şimdi onlar nerede diye düşündüm…
Başbakanların altına kendi zırhlı araçlarını tahsis ettiği Zekeriya Öz’ler…
Aziz Yıldırım’ı 3 Temmuz sabahı kelepçeli olarak hapse gönderenler…
Aydın Doğan’a, dünya ekonomi tarihinin en acımasız ve haksız vergi cezasını verenler…
15 Temmuz gecesi ülkeyi kana boyayan darbeciler…
ZEKERİYA ÖZ’Ü SON DEFA O HEYBETLİ POSBIYIĞI İLE POZ VERİRKEN GÖRMÜŞTÜK
Zekeriya Öz’ü son defa o heybetli pos bıyıkları ile görmüştük…
Artık bir yerlerde kaçak…
Aydın Doğan’a o haksızlıkları yapan 14 kişilik “Maliye Çetesi” üyeleri…
Bir bölümü kaçak…
Bir bölümü hapiste…
Bir bölümü maliyeden kovuldu…
Onların durumu böyle de…
BUGÜNÜNÜ POLİS, SAVCI VE HÂKİMİ BU FİLMİ İZLEMELİ
Haksızlık, vicdansızlık, yargısız, yargılı infaz bitti mi…
Cevabını hepimiz çok iyi biliyoruz…
Sadece şunu söyleyeceğim…
Bugün görev yapan polisler, savcılar, hâkimler, siyasiler, devlet memurları…
Bu filmi seyretmeli…
Geçmişsin, hatta daha dünün büyük posbıyıklı kahramanları beş, altı yıl içinde kanun kaçağı kriminaller haline geldiler…
Türkan Saylan ise her geçen gün daha da büyüyen bir saygıyla toplumun gönlünde bir kahramana dönüştü.
Acımasız Silivri polis, savcı ve hâkim çetelerinin intihara sürüklediği Yarbay Ali Tatar
Ankara’da mütevazı bir mezarda, iki Türk bayrağının arasında huzur içinde yatıyor…
MUBAİ İNFAZCI POLİSLERİ BUGÜN NEREDE VE NE YAPIYOR?
Hindistan’ın infazcı polislerinin bir bölümü hapse girdi.
Hemen hepsi işlerinden atıldı.
Ve hepsi şunu gördü…
Sokak Sopranoları, mahalle kabadayıları, mafya bir şekilde halledilebilir…
Ama “mafyalaşmış bir devlet…”
Mafyayı maşa olarak kullanan bir siyaset…
İşte o çok zor…
Onu ancak bütün bir milletin iradesi halledebilir…