Yabani domuz, at, eşek ve deve üzerinde yapılan araştırma araştırmacıları bile şaşkına döndürdü. Vahşi ve istilacı sanılıyordu ama müthiş faydası çıktı

Bilim insanları tarafından yapılan yeni bir araştırma doğada ''istilacı'' ya da ''vahşi'' olarak isimlendirilen Yabani domuz, at, eşek ve deve gibi hayvanların aslında ekosistem üzerinde çok büyük faydaları olduğunu açığa çıkardı. YENİDEN YABANİLEŞMEScience dergisinde perşembe günü yayınlanan bir araştırmaya göre yabani domuz, at, eşek ve deve gibi yeni türler, vahşi hayvanların insanların yok ettiği ekosistemlere yeniden dahil edilmesi anlamına gelen güçlü bir "yeniden yabanileşme" gücünü temsil ediyor. Bu tür ekosistemlerin çoğunda, büyük otçullar tohum yayıyor, bitki çeşitliliğini artırıyor ve "ekosistem mühendisleri" olarak çalışıyor. Yazarlar, bu otçulların "istilacı" ya da "yerli" olup olmadığına bakılmaksızın bu durumun geçerli olduğunu öne sürüyor. İSTİLACILARIN KÖTÜ HUYLU DOĞASIArizona'da biyoloji alanında doktora öğrencisi olan Erick Lundgren, "Bunun hakkında konuşmanın bir yolu şu: tarihi bilmeyen, uzaydan gelen bir ziyaretçinin, yalnızca etkilerine dayanarak hangi megafaunaların yerli veya tanıtılmış olduğunu anlayıp anlayamayacağı" dedi. Devlet Üniversitesi. Megafauna, ağırlığı 44 kilogramdan (yaklaşık 100 pound) fazla olan hayvanları ifade ediyor; bu önemli bir faktör, çünkü genel olarak "istilacıların" kötü huylu doğasına ilişkin verilerin çoğu, küçük hayvanlar, bitkiler ve patojenler üzerinde yapılan araştırmalara dayanıyor. EKOSİSTEMLER NASIL ÇALIŞIYORAncak büyük hayvanlar söz konusu olduğunda, uzaylı ziyaretçimiz farkı anlayamadıysa Lundgren şöyle dedi: "O zaman yerlilik, ekosistemlerin nasıl çalıştığını anlamanın aslında yararlı bir yolu değil." Çalışma, istilacı türlerin zararlı olup olmadığı ya da Lundgren'in tanımladığı, bazı türlerin doğası gereği belirli bir araziye ait olduğu, diğerlerinin ise ait olmadığı yönündeki yarı dini algıya karşı yaygın olarak kabul edilen inançlara karşı çıkıyor. TEKSAS'TAKİ YABAN DOMUZLARIBu inanç, 1990'lardan bu yana Teksas'taki yaban domuzları , Batı Amerika'daki vahşi atlar ve Avustralya'daki eşekler ve develer de dahil olmak üzere türleri yok eden pahalı ve çoğu zaman sonuçsuz kampanyalar dalgasının arkasındaki itici güçtür . Bu itlaf kampanyalarında, arazi yöneticileri milyonlarca "vahşi" megafaunayı öldürdü ve şimdiye kadar daha sert müdahaleleri tartıştı. Örneğin Teksas örneğinde, eyalet yetkilileri yabani domuzları öldürmek için araziye warfarin zehiri ekmeyi önerdi . Çiftlik sahipleri, zehrin besin zincirine girerek çöpçüleri veya potansiyel olarak bozuk eti yiyen insanları öldürebileceğini savundu. ''KISMEN ETKİSİZ HALE GETİRİLDİ''Science çalışması, bu öldürmelerin çoğunun gereksiz olduğunu, hatta koruması gereken ekosistemlere zararlı olduğunu ortaya koydu. Yazarlar, tanıtılan türlerin, tarih öncesinden bu yana büyük bitki yiyen memeli popülasyonları arasındaki uzun süren yok oluşlar ve genel düşüş serisini "kısmen etkisiz hale getirdiğini" yazdı. Bu hayvanların "yerli megafauna ile karşılaştırıldığında bitkiler üzerinde olağandışı olumsuz etkilere sahip olduğunun düşünüldüğünü" belirtmelerine rağmen, büyük, tanıtılmış otçulların etkilerine ilişkin 200'den fazla çalışmaya bakarak, "tanıtılmış ve yerli megaotçulların etkileri arasında hiçbir fark" bulamadılar. ATLAR VE DEVELER OT ÇEŞİTLİLİĞİNİ AZALTMA EĞİLİMİNDEBunun yerine, bir türün çevredeki ekosistem üzerindeki etkisinde en önemli belirleyici faktörün, nereden geldiğinden ziyade büyüklüğü ve beslenme tercihleri olduğunu buldular. Örneğin, atlar ve develer gibi büyük otlayıcılar ot çeşitliliğini azaltma eğilimindeydi; ancak bu hayvanlar ister kendi topraklarında, ister yurtdışındaki yeni ekosistemlerde olsun, bu durum geçerliydi. YERLİ DOMUZLARAvrasya ormanlarındaki yerli domuzlar, Amerika ve Polinezya'daki vahşi kuzenlerinin yaptığının aynısını yapıyorlar: Bitkileri köklendiriyorlar, mahsulleri yiyorlar, manzaralara dışkılıyorlar ve kendilerini serinletmek için büyük çamurlu çukurlar yaratıyorlar; Çiftçinin aynı alandan düzenli ve kârlı bir tarımsal faaliyet yürütme arzusu. DOMUZLAR MEVCUT BİTKİ ÖRTÜSÜNÜ BOZUYORAncak başka bir açıdan bakıldığında, bu eylemler çevreye faydalı olarak görülebilir ve bu hayvanlar yerli olduklarında genellikle bu şekilde tasvir edilirler . Örneğin domuzlar mevcut bitki örtüsünü bozarak yeni bitkilerin büyümesi için alan yaratır. Dışkıları su yollarında alg çoğalmasına yol açabilir, ancak bunun nedeni besin açısından çok zengin olmasıdır - bu da önemli bir doğal gübre kaynağı olduğu anlamına gelir, özellikle de domuzların aynı şekilde yaydığı tohumlar için. YERLİ BİTKİLER ÜZERİNDEKİ ETKİLERİVe onların çukurları, kuru arazilerde suyun hapsedilmesine ve tutulmasına yardımcı olabilecek küçük göletlerdir; ekolojistler , bunun örneğin bizon tarafından yapıldığında faydalı olduğunu düşünürler . (Bu arada, Avustralya'ya getirilen Afrika bufalolarının bıraktığı çukurlar, yıkıcı orman yangını vakalarının azalmasıyla ilişkilendirildi .) Lundgren, tüm bunları yaparken domuzların, uzun süredir nesli tükenmiş olan bir türe, yani 10.000 yıldan fazla bir süre önce, son buzul çağında Kuzey Amerika ormanlarında kök salıp koklayan dev tuhafiyelere benzer bir işlevi yerine getirebileceğini savundu. Ve sıklıkla yerli hayvanların yerli bitkiler üzerindeki etkileri (örneğin Batı bizonlarının Yellowstone'daki kavak ağaçlarının iyileşmesini kesintiye uğratması gibi) ekosistem mühendisliği olarak tanımlanıyor . VAŞİ HAYVANLARIN YIKICI YÖNLERİFilleri ele alalım: Yerlileri Afrika ve Asya'da (ve bir zamanlar Kuzey Amerika'da) ve bir araziden çok farklı ihtiyaçları nedeniyle yerel çiftçilerle sık sık çatışanlar - ziraatçının gözünde onları herhangi bir vahşi hayvan kadar yıkıcı kılan ihtiyaçlar. domuzlar. Filler bir şeyleri devirir, ağaçları soyar ve öldürür, diledikleri meyve ve sebzeleri yer veya çiğnerler. Bir yandan, bunların ormanlarda faydalı olduğu tartışılabilir ; ancak bu, bazı botanikçilerin fillerin yerli ağaçlar ve çalılar için kötü olduğunu savunmasını engellemedi ve bazı Afrika milli parklarında arazi yöneticileri, bu türleri korumak için fillerin öldürülmesini savunuyor . Ancak bizon ve filler gibi yıkıcı, yerleşik türlerin yeni türlere göre ciddi bir avantajı olduğunu öne süren Lundgren şunları söyledi: Biyologlar bunların yok edilmesi yönünde tartışırken, önerdikleri şeyin "açıkça bir tercih" olduğunu herkes anlıyor. İSTİLA BİYOLOJİSİ"İstila biyolojisi"nin karşıtları, 20. yüzyılın başlarında yerli olmayan türlerle ilgili endişeler arasındaki kirli bağlantılara dikkat çekiyor - Nazilerin Üçüncü Reich'ta tanıtılan hayvanları gerçek anlamda Cermen türleriyle değiştirme kampanyası gibi . Ancak önde gelen ekolojist David Simberloff, 2003 yılında Biological Invasions dergisindeki bir makalesinde şöyle yazmıştı : "Ancak, tanıtılan türlerin estetiğine ilişkin yargıların çoğu, [ırkçı] saiklerle açıkça ilişkilendirilemez." Simberloff, Nazilerin Alman olmayan türlerin zarar verdiği yönündeki iddialarının aksine, modern "zararın kolayca belgelendiğini" ekledi. Ekolojist Mark Davis ise aksine, Nature dergisinde bilim adamlarının hangi türü besleyip hangisini itlaf edeceğine karar verirken değerlendirmeleri gereken şeyin kökenler değil, zararlar olduğunu savundu. ''SEVİLEN YERLİ''Yerli olmayanların "sevilen 'yerli' türlerin yok olmasına neden olan kişiler olarak nitelendirilmesi... yabancı türlere karşı yaygın bir önyargı yaratılmasına yardımcı oldu ve bu önyargı dünya çapında halk, korumacılar, arazi yöneticileri ve politika yapıcıların yanı sıra birçok bilim insanı tarafından da benimsendi." Bunun talihsiz bir durum olduğunu savundu, çünkü “korunmada yerli-yabancı tür ayrımının pratik değeri azalıyor ve hatta ters etki yaratıyor. Yine de pek çok doğa korumacı, bu ayrımı hâlâ temel bir yol gösterici ilke olarak görüyor.” KARARLAR BİLİMSEL DEĞİLLundgren, bu örneklerin neyin ait olduğu sorusunun ne kadar karmaşık ve tartışmalı olduğunu gösterdiğini savundu. Amerikalıların çoğu vahşi atların ve eşeklerin kamu arazisinde kalmasını istiyor ve birçok yerli Hawaiili , atalarının getirdiği evcil domuzların torunları olan yabani domuzlara derinden bağlı . "Dünyanın tarihine dayanarak, eğer filleri Batı Kuzey Amerika'ya getirirsek, bu tür hayvanların her zaman var olduğu göz önüne alındığında, bunun aslında ekosistemlerimiz için çok uygun olacağı yönünde bir argüman bile ileri sürebilirsiniz" dedi. Lundgren, bu hayvanlarla ne yapılacağına ilişkin kararların bilimsel değil politik veya felsefi olduğunu ve bilim adamlarının bunu halletmesi gerektiğini düşündüğünü savundu. "Eğer bir şeyler yapmak için kararlar alacaksak, bu değerlerin ne olduğu konusunda şeffaf olmamız gerekiyor."