Yola revan oldum ben...

Geçen gün ne mi oldu? "Okatan" olan soyadımı artık "Soyer" olan aile soyadımla değiştirdim...

Mayaladığım yoğurdun son yoğurt olduğunu bilmeden, güzelim yemek takımımı bozmak pahasına,

Yıllarca ödediğim, emeğimle aldığım eşyaları iki saatte satarak, yalnız ölmek riskini bağrıma basarak,

Evladıma vereceğim hesabın sorumluluğunu boynuma asarak, anamın babamın şefkatli kanadına sığınmaktan gocunmayarak yeni bir eşikten geçtim ben.

Kimseye küsmeyerek, sessizce giderek, herkesi hakkettiği kaderle baş başa bırakarak,

Kimseyi değiştiremeyeceğimin geç kalınmış kabulüyle, hakkımda ne düşüldüğünü umursamayacak kadar büyük bir vakurla,

Ömrüm boyu tek çocuğuma karşı sorumluluğum olmasını isteyerek,

Hesap vereceğim tek kişinin, vücuduma dövmesini yaptırmaya değer tek insanın evladım olduğu gerçeğiyle yola revan oldum ben...

Kendi yolunu çizme cesareti gösterenler durup arkasına bakmamalı.

Şu ara yalınayak yürüyorum. Arkama bakmıyorum, tünelin ucunda ışık var belli... Merak etmeyin ben her düşüş sonrası daha güçlü kalkıyorum...