Ayça Soyer

Enerci lazım

Bu ara suya sabuna dokunmuyorum. Zaten sabun cilde çok zararlı. Cilt bakımı, hyalüronik asit, küllü kumralın elli tonu falan derken bir bakmışsın akşam olmuş.

Ülke gündemi diye sunulan "şeyler" evimin karasularının en fazla 12 mil açığına kadar yaklaşabiliyor.

Diren ana

Tatlının en fıstıklı yeri çataldan düşerken anlık bir refleksle anne kişisinin ağzında buluyor kendini.

Annelik ruh hastalığıdır demiş miydim?

Laykıbıl hayatlarda bugün

Her şeye rağmen alemin keyfi yerinde yine, maşaallah!

Kasım indirimine rağmen minimalizm

Minimalizmde on bilmem kaçıncı günden bildiriyorum. Bir süredir kapitalizme savaş açtığım, sadeleşmeye inceden selam çaktığım tüketim orucum Kasım indirimleri çılgınlığıyla yalan oldu.

Ezanı bekleyemeyip orucu hiç eden bir çocuk mahcubiyetiyle itirafımdır. Aslında ruhen ve bedenen arınmak iyi bir strateji gibi duruyordu. Ben iyiydim; fakat çevrem kötüydü.

Bir taş meselesi

"Zamanında bağrına bastığın taşlar birikmiş" dedi doktor...

"Neremde" dedim.

Yok mu halden anlayan?

Günler olmuş elim klavyeye gitmeyeli. Gitmedi çünkü gidemedi işte, anlayın halden... Masum çocuklar yok yere can çekişirken gidemedi...Yemeğe bile gitmiyor insan olanın eli.

Analık da böyle bir şey... Halden anlamıyor... "Yorgunum evladım" diyorsun, anlamıyor. "İki dakika daha uyuyaydım be yavrum" diyorsun zinhar anlamıyor. "Eşek sıpası yine mi çikolata diyorsun... I-ııh hiç oralı değil. "Eeehh yeter başlarım senin babanın bıyığına..!" diyorsun; ki işte o ara bi sessizlik... Anladı mı acaba? Anlama yavrum anlama deyip göğsünde pışpışlayıp vicdan söndürüyorsun.

Açtığı yolda, gösterdiği hedefe...

Biz dün tv100 ailesi olarak yuvamızdaydık. O kutlu çatı altında, Cumhuriyet’in ilanına tanıklık etmiş tarihi Birinci Meclis çatısı altında yayın yapmanın gururunu yaşadık.

Efendim… Ayşe teyze Cumhuriyet içerikli reklam kuşaklarında bu yılda ağladı, Ali amca çiçekli balkonuna ay yıldızlı bayrağı gururla bu yıl da astı. Küçük Aslı bu yıl da belki biraz daha büyümüş olarak en güzel kıyafetleriyle okula koştu… Bu yıl Cumhuriyet’in ilk bebeği İstanbul’da gözlerini dünyaya açtı. Esnaf Murat kepengini açarken Atatürk’ün bir resmini köşeye iliştirmeyi ihmal etmedi bu yıl da… Anıtkabir bu yıl da doldu taştı. Korolar, gösteriler, şarkılar, marşlar bu yıl da onun için çalındı, söylendi... Türk milletini 100 yıldır birbirine kenetleyen, yenilmez kılan şey belki de budur. Bu ortak ruh bugün bir asrı devirdi.

"Doğurmasaydın" lobisi

Siz de çocuktunuz ve ananızın yanında uslu uslu otururdunuz öyle mi? Ee sonra n’oldu peki şekerim? Nasıl böyle oldun? Ama sen olmamışsın...

Poponda hâlâ terlik izi duruyorken çocukluğuna inip mahcup olmanı istemem. Merak etme aynısından bende de var.

Çeken bilir

Bazı fotoğrafların hayatımızda neye tekabül ettiğini, neyi temsil ettiğini, neyin sonu, neyin başlangıcı olduğunu sadece onu çeken bilir.

Bazı masumiyetlerin, aptallıkların ve dahi düş kırıklıklarının bir mazisi vardır. Bazı fotoğraflar size bunu anımsatır.

Bize düşen yine hüzün

Hüznün kol gezdiği zamanlardayız. Neşeli kelimeler paçamdan akmıyor ne yazık ki... Masum insanlar ölüyor.

Artık ahlak ve çıkar arasında bir denge yok... Algının kendisi gerçeklikten önce gidiyor.

Anne olmadan önce neydik?

“Sürekli çocuğunu paylaşan insanlardan yoruldum. Anne olmadan önce neydiniz?”

Hmmm mantıklı... Beğenerek takipte olduğum bir yazar ablamızın sayfasından yükselen bu serzenişi geçen senelerde görseydim alırdım bi dal...

Kızıma ve tüm kız çocuklarına...

İki gün önce Dünya Kız Çocukları Günü’ydü. Biraz hüzün kapladı içimi. Her tarafta bombaların patladığı, masum çocukların öldüğü bir ortama tanıklık etmek ruhuma dokundu. Bu zamanda çocuk olabilmek, çocuk kalabilmek ne zor. Elimden bir şey gelmeyince kâğıda kaleme sarıldım her zamanki gibi. Evladıma ve tüm dünya çocuklarına bir mektup yazsam acım hafifletir mi? Deneyelim...

İncir ağacısın, gam götürensin.

Normal doğum lobisi

Normal doğuranlar kraldır, onlara plaket verilsin, maaş bağlansın. Sezaryencilerin gözüne kirpik kaçsın, ayak serçe parmağını çekyata vursun.

Saatlerce suni sancı çekip yarışta uzatmalara giden, umut vadedip skora giderken son düzlükte epudrale göz kırpanların kafalarına çuval geçirilip Taksim’de ifşa edilsin.

Analar çeker yükü

Kadınlarda acıklı bir yaş dönemi olduğuna dair güçlü gözlemlerim var… Hoş kadınların hangi yaş dönemi acılı ve acıklı değil ki; ama neyse o başka bir yazı konusu olsun. 

Benim dikkat çekmek istediğim yaş dönemi her kadında birkaç yıl oynayabilir ama ekseriyetle olaylar şöyle cereyan eder: Ayşe Teyze, katır kadar olmasına rağmen ergenlikten çıkamamış ve tüm sevimliliğini kaybetmiş olan çoluğu çocuğu okutup, helal süt emmiş biriyle baş göz edip bir an önce evden yollamak konusunda içten içe büyük bir iştiyak duymaktadır. 

Karantina günlerine geri dönmek

Salgın belası yine mi kapımızda diye sorarken aklıma geçen seferki karantina günleri geldi. Sahi ne günlerdi... Ne oldu o birden zuhur eden üstüne tez yazılası popülasyona?

Namaza falan başlamıştınız, yogayla, sporla, kitapla huzur bulmuştunuz n'oldu o?